Offff Hayat Çok Zor… Mu Acaba?

Sizin de etrafınızda bunlardan bolca var değil mi? Kadrolu kurbanlardan bahsediyorum. Her durumda, her olayda, her zaman sızlanacak bir şey bulmayı başarır bunlar. Yazın hava çok sıcaktır pişerler, kışın nazik yerleri donar. Ucuza aldıkları her şey kalitesizdir, çabuk bozulur; pahalı olan da zaten pahalıdır. Çalışırken hayat çok zordur, her gün kalkıp işe gitmek çok sıkıcıdır; çalışmayınca zaten parasızlık, işsizlik, of ki offf. Piyangodan bir milyon lira çıksa bile, “Hazıra dağ dayanmaz, arkası gelmedikçe ne anladım ben bundan aman yaaa” diyebilme kapasitesine sahiptirler.

Pazartesi Motivasyonu-2

Pazartesi sabahı kahvelerini böyle içenler, size de günaydın! Aylardır dört gözle Star Wars bekleyenler olarak da nihayet gözümüz aydın :))

Yok Yok, Bu Pazartesi Kesin Başlıyorum

İsviçreli bilim adamlarının son araştırmasına göre, yetişkin bir beyaz yakalı bu cümleyi hayatı boyunca ortalama 3.973.297 defa kuruyormuş. Tabi ki bu istatistiği ben salladım, ama ilk okuyuşta hepimiz empati kurduk, kabul edelim. Gerçek olma ihtimali çok yüksek çünkü. Bu ve benzeri cümleleri sürekli kullanıyoruz değil mi? Diyetisyene giden arkadaşımızdan aldığımız listeyi uygulamak için Pazartesiyi, hep önünden geçtiğimiz ve broşürlerinden küçük bir koleksiyon yaptığımız spor salonuna yazılmak için gelecek ayı, hayatımızı değiştirecek bilimum önemli kararlar için yılbaşını bekleyip duruyoruz.

Şükretmek Ya Da Şükretmemek, İşte Bütün Mesele Bu

Kişisel gelişimin biraz kafa karıştırıcı bir mevzu olduğunun farkındayım. Adı üstünde kişisel, yani son derece sübjektif olması gereken bir konuyken, her kafadan bir ses çıkıyor ve herkes kendi yöntemini tek doğru olarak satmaya çalışıyor. Buna inanın, çünkü bugüne kadar konuyla ilgili yüzlerce kitap/video/film/kayıt gibi bilimum materyali elden geçirmiş biri söylüyor bu cümleleri. Kimisi diyor ki “Otur düşün, planlar yap, çok çalış”; ötekisi kalkıyor diyor ki “Hiçbir şey yapmana gerek yok, sadece hayal kur o sana gelir”. Kimisi diyor “Yoga neymiş ki, bildiğin deli saçması”; öbürküsü de diyor ki “Aaaaa yogasız hayatta olmaz, gel otur şu matın üstüne, topuğunu ensene bir koy da bak nasıl rahatlıyorsun”. Biri kalkıyor bir tarafından uydurduğu cümleleri olumlama diye veriyor, öteki geliyor “Bırak olumlamayı falan, gel şu şu ritüelleri yap bak nefesin açılacak, aşk hayatın canlanacak, gel kız korkma…”

Küçük Tatlı Pazartesi Motivasyonları

Tamam kabul, Pazartesiye tatlı demek biraz zor geliyor olabilir. Ama bu seferlik bakış açımızı birazcık değiştirelim istedim. Her yeni gün hayatımızı değiştirmek için yepyeni bir fırsattır, ve şu anda önümüzde yepisyeni, gıcır gıcır, el değmemiş 7 adet fırsat var! Güle güle kullanın :)

Fotoğraf: https://instagram.com/p/-bVoWUoKhz/

Şair Burada Bana Seslenmiş

Akışta olmak, güvenmek, kabule geçmek... adına ne derseniz deyin, bu kadar güzel özetleyen bir resim daha görmedim. Bunun sabah sabah karşıma çıkmasının da bir hikmeti vardır elbet. Evren bana göz kırpıyor olabilir :) o da ne demek derseniz, yakında detaylı bir yazıyla açıklarım.

Çok İsteyin, Ama Çok Da İstemeyin

Bugüne kadar okuduğum bütün kitaplar, izlediğim bütün filmler, video bültenler vs bilimum materyal dönüp dolaşıp hep aynı şeyi söyledi bana: evren çok tatlış, ne istersek veriyor, bir şeyi gerçekten çok yürekten istememiz yetiyor. İsteğimizi beyan ettiğimiz andan itibaren evrenin bir yerinde çarklar dönmeye başlıyor, istediğimiz her neyse bize doğru yola çıkıyor. Bu denkleme göre, bir şeye sahip olmak için onu gerçekten, ama gerçekten istemek yeterli.

Mutlu Mutlu Dolaşıp Adamı Hasta Etmeyin!

İtiraf edelim ya da etmeyelim, kıskançlık denen duygu bir ara illa ki bizi de yakalamıştır. Hayatımızın bir noktasında mutlaka birilerini, bir şeyleri kıskanmışızdır. Bu ille ikili ilişkilerde gördüğümüz, “Saçmalama Aysel, ne demek bu gece kızkıza çıkıyoruz? Otur oturduğun yerde!” temalı kıskançlık gösterilerinden olmak zorunda değil. Yan masanızda çalışan iş arkadaşınızın kıyafetine imrenerek bakıp, ay bende niye yok böylesi diye söylendiyseniz, bu da bir çeşit kıskançlık. Birinin sahip olduğu herhangi bir şeye (ki bu ev olur, araba olur, sevgili olur, mutlu bir gülümseme bile olur) “Bende yok o zaman sende de olmasın, hrrrr pis şey” enerjisiyle baktıysanız tebrikler, nur topu gibi kıskançsınız. En azından o an için kıskançtınız.

Niyet Dediğin Tek Dişi Kalmış Canavar

Bu konuda herhalde artık anlaşmışızdır, evren dürtülmeden çalışmaz. Evren dediğimiz fönlü saçlı, çok bakımlı havayolu hostesi değil;  durduk yere elinde tepsiyle gelip “Ne alırdınız efendim?” diye sormaz. O kendi kendine düşünüp bize kafasına göre bir şeyler vermez; bizim için çalışmasını istiyorsak, onu dürtüp harekete geçirmeliyiz. Bu aslında sandığınızdan daha kolay, ve emin olun çoook daha keyifli bir süreç. Bu süreci başlatmak için atılacak ilk adımın adı: Niyet.

Ne Kadar Ekmek, O Kadar Köfte

Başlık sizi aldatmasın, konumuz İstanbul’un kıyıda köşede kalmış efsanevi köftecileri değil. Onu da yazarız bir gün tabi, ama şimdilik mevzumuz her zamanki gibi çekim yasası, evren, enerji falan filan.

Epeydir düşünüyorum, çekim yasasını en basit haliyle nasıl ifade edebilirim diye. Etrafta dolaşan o çok sofistike, çok detaylı tanımlamalar sizin kadar bana da itici geliyor emin olun. “Ruhumuzun tanrısal parçasıyla bir olup, onun enerjisel gücüyle hayatımızda blablabla” denince aval aval bakıyorum, hatta bırakın tanrısalı falan, anlamadığım için kendimi basbayağı salak gibi hissediyorum. Ama geçenlerde internette gördüğüm bir tanım var ki, olayı tam manasıyla özetliyor gibi: Ne kadar ekmek, o kadar köfte.

Pazar Filmi Önerisi: Marslı

Baştan uyarımı yapmak isterim: bahsi geçen filmi izlemediyseniz yazıda bolca spoiler bulunabilir, haberiniz olsun.

Bu aralar odak meselesiyle fazlaca ilgili olduğumdan mıdır, yoksa kendi odağım sürekli negatif olasılıklara kaymaya başladığından mıdır bilmem ama, evren önüme bu konuyla ilgili örnekler çıkarıp duruyor. Son örneği de aylar önce romanını okuduğum ve filmini büyük bir iştahla beklediğim, bir Ridley Scott eseri olan Marslı.

Eeee, Daha Gelmedik Mi?

Hayatınızda bir kere bile küçük bir çocukla araba yolculuğu yaptıysanız, bu soruya 3.7 dakikada bir maruz kaldığınız bir gün geçirmişsiniz demektir. Hele ki o çocuk uyumayı sevmeyen bir çocuksa bittiğinizin resmidir. Dakika başı kafasını kaldırır, “Eeee daha gelmedik mi?”, “Ne zaman gelicez ama?”, “Ne kadar dakika sonra gelicez?”, “Anneeea, birazdan ne demek?” gibi ultra yaratıcı sorularla gününüzü şenlendirir. İnsanın böyle durumlarda o arabadan inip yakalarını yırtarak 8 kilometre koşası falan gelir, yani sizi bilmiyorum ama bana öyle oluyor. 

Ben De Bir Kitap Okudum, Benim Hayatım Neden Değişmedi?

Hayatta hepimizin duymaktan gına getirdiği bazı cümleler vardır. “Bir kitap okudum, hayatım değişti” de kesinlikle onlardan biri. Özellikle kişisel gelişim kitaplarının arkasında, yaşam koçlarının web sitelerinde yüksek dozda maruz kalırız buna. Referanslar kısmında bunu söyleyen okurlarından bahsetmeyenin yaşam koçluğu sertifikası geçerli değil, o derece. Fakat aynı kitabı siz okuyunca hayatınızda hiçbir şey değişmiyor değil mi? Siz de pozitif düşünüyorsunuz, siz de mutlu mutlu ortalıklarda geziyorsunuz, siz de herkesi sevmelere falan kalkışıyorsunuz ama tık yok. Acaba bu pozitif düşünme olayları falan sadece şanslı azınlığın işine yarayan şeyler olabilir mi?

Gelmiş Geçmiş En Büyük Vizyoner: Atatürk

Madem ki en son konumuz odaklanmaydı, oradan devam edelim bugün de. 

Odaklanmada esas önemli olan, düşündüğümüz konuyla ilgili vizyonumuzu bir kere oturttuktan sonra sürekli koruyabilmek. Bir hayal kurduğumuzda, kafamızda daha gerçek olmadan o hayalin vizyonunu oluşturur ve bu sayede ulaşmak istediğimiz sonucu netleştiririz. Hayali ilk kurduğumuz andan itibaren, o hayal gerçek olduğunda hissedeceklerimizi de belirler ve buna göre evrene sinyaller yollarız. Ancak çoğumuzun

Odaklanmak Ya Da Odaklanmamak, İşte Bütün Mesele

Biliyorum, hepiniz sosyal medyada 'İyi düşün iyi olsun anneemmm' diye ahkam kesen komşu kızından; her Pazartesi bıkmadan usanmadan 'Günaydınnnn herkese iyi haftalarrrr' yazan iş arkadaşından; 'Ay bakın ben okula giderken ne güzel manzaralı yollardan geçiyorummm oleeyy' diye fotoğraf paylaşan İremsu'dan çok sıkıldınız. Çünkü hepimiz işten/okulundan nefret ediyoruz, sabah ilk kahvemizi içmeden önce aşırı huysuz oluyoruz, üstüne bir de bununla gurur duyuyoruz. Hele ki bir insanın Pazartesi sabahına mutlu uyanmasını anlamak, hiçbir boyutta mümkün olamaz, değil mi?

Size çok şaşırtıcı bir haberim var:

DEPRESYON GÜZELDİR

Başlığı görünce lütfen “Allah Allah” demeyin, kafayı hepten sıyırdığımı düşünmeyin, hele benden umudunuzu kesmeye hiç kalkışmayın, vallahi darılırım. Bahsettiğim depresyon türü, ciddi tıbbi bir rahatsızlık olan ve ancak tedaviyle geçebilen depresyon değil; hepimizin dönem dönem yaşadığı, biraz zor günler geçirince girdiğini sandığı güya depresyon.